در آوریل 2019، من خوش شانس بودم که در Yoga Reaches Out، جمع آوری کمک مالی برای بیمارستان کودکان بوستون شرکت کردم. آن روز یک روز زیبای نفس گیر یوگا در خانه زمینی استادیوم ژیلت بود.

زباله های چمن در Oak Bluffs

در آوریل 2019، من خوش شانس بودم که در Yoga Reaches Out، جمع آوری کمک مالی برای بیمارستان کودکان بوستون شرکت کردم. آن روز یک روز زیبای نفس گیر یوگا در خانه زمینی استادیوم ژیلت بود.

من در میان صدها نفری بودم که برای یک هدف خوب با هم تمرین می کردند. وقتی روز را با یک اهم جمعی به پایان رساندیم، فکر کردم که ممکن است بیماری دوران کودکی را فقط با نیت مشترک خود برای شفا تغییر دهیم.

من آن روز تشک یوگای نارنجی روشن خود را آوردم و با گذشت روز، تشک یوگای من که روی چمن مصنوعی نشسته بود و شاید بهترین در کشور بود، زیرا این خانه صحرایی میهن پرستان بود، با لکه های کوچک سیاه رنگ مصنوعی پوشیده شد. چمن. من معتقدم لاستیک های بازیافتی بود که همه چیز را در جای خود نگه داشت. به تی شرت سفیدم چسبیده بود، توی جورابم بود، و در طول روز تکه‌های ریز پلاستیکی سیاه را از روی تشک می‌مالیدم و مدام برمی‌گشت. همیشه وجود داشت و فکر می کردم ممکن است در حین تمرین آن را نفس بکشم.

وقتی به تاکستان برگشتم، دوش گرفتم. من نگاه کردم که لکه های سیاه کوچک زباله های چمن دور زهکشی دوش می چرخیدند.

من دانشمند نیستم، اما آن لکه های سیاه کوچک با من از فاکسبورو به خانه رفتند و آن روز بخشی از اکوسیستم جزیره ما شدند. به همین دلیل من مخالف زمین چمن هستم. به عنوان یک ساکن و مالیات دهنده Oak Bluffs، من با هیئت برنامه ریزی Oak Bluffs موافق هستم. لطفا زمین چمن را متوقف کنید.

مری هلمز